Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα life coaching. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα life coaching. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

23 Ιανουαρίου 2022

Αγκάλιασε τη ζωή σου και το δρόμο που επέλεξες να περπατήσεις

 


Είναι το προσωπικό μου σλόγκαν για το 2022. Κάθε χρόνο υιοθετώ ένα σύνθημα αντί να κάνω τις υποσχέσεις της Πρωτοχρονιάς τόσο περίπλοκες και πολυάριθμες που γίνονται βαριές και ψυχοφθόρες αν επιμένουμε με εμμονή προσκολλημένοι πάνω τους ή αδιάφορες γιατί πολύ εύκολα μπορούμε και να τις ξεχάσουμε. Επικαλούμαι το σύνθημά μου στην "αυτο-ομιλία" του μυαλού μου όσο χρειάζεται για να μείνω σε καλό δρόμο. Μερικές φορές το λέω δυνατά όταν χρειάζομαι ιδιαίτερη υπενθύμιση. Με βοηθά να διατηρώ χαλαρά το ρυθμό και να προχωράω χωρίς πίεση και ανησυχία ή απογοήτευση.

  • Έχουμε μόνο μια ζωή να ζήσουμε και μόνοι μας επιλέγουμε πώς να τη ζήσουμε.
  • Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι πιστός στον εαυτό σου, να μην ζεις σύμφωνα με τους κανόνες ή τις προσδοκίες κάποιου άλλου.
  • Το να ζήσεις την καλύτερη ζωή σου μπορεί να απαιτήσει από εσένα να επιλέξεις τη δική σου αυθεντικότητα από την αποδοχή των άλλων.
  • Η ειρήνη ως συνοδοιπόρος στον ένα αυτό δρόμο που ακολουθούμε στη ζωή κάνει τη διαφορά.
    Αγκάλιασε τη ζωή σου.

Μου αρέσει να λέω ότι το μεγαλύτερο ταξίδι στη ζωή είναι η αναζήτηση μας, να βρούμε το αληθινό μας σπίτι, το μέρος που είμαστε πλήρως αποδεκτοί και αγαπητοί όπως είμαστε. Μου αρέσει εξίσου να επισημαίνω ότι η αναζήτησή μας, αν είναι γόνιμη, μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι το αληθινό μας σπίτι βρίσκεται στην πραγματικότητα μέσα μας. Μπορείτε να είστε στο σπίτι όπου κι αν βρίσκεστε όταν αγκαλιάζετε αυτό που είναι η ζωή σας αυτή τη στιγμή. Η κίνηση αυτή θα θέσει τα θεμέλια της βελτίωσης χωρίς πολλές αλλαγές. Απλά αγαπώντας σας.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορείς να ζήσεις όποια ζωή θες. Πρέπει να διαλέξεις μία, να μείνεις με αυτό που θα επιλέξεις και να το ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς. Στην ιδανική περίπτωση, αυτό που θα επιλέξετε θα προκύψει από την κατανόησή σας για το ποιος είστε στην καρδιά σας, τι αγαπάτε και τι εκτιμάτε, από πού προέρχεστε και θέλετε να πάτε, όταν θέλετε να πραγματοποιήσετε τους στόχους που θέσατε για τον εαυτό σας, γιατί πιστεύετε ότι το κάνετε και πώς θέλετε να περάσετε τον διατιθέμενο και πολύ πεπερασμένο χρόνο που σας δίνεται για να ζήσετε τη ζωή σας.

Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι πρόθυμος να ξεχωρίσεις από τους άλλους, σημαίνει να είσαι αληθινός στον εαυτό σου. Σημαίνει ότι διακινδυνεύετε την αποδοκιμασία ή την απόρριψη των άλλων επειδή επιλέγετε να ενεργείτε σύμφωνα με τη δική σας κρίση και τις αξίες σας και όχι με εκείνες που μπορεί να έχουν συνταγογραφηθεί χωρίς τη συγκατάθεσή σας, ίσως ακόμη και πριν γεννηθείτε.

«Αυτό πάνω από όλα: να είσαι αληθινός για τον εαυτό σου», λέει η συχνά επαναλαμβανόμενη συμβουλή του Άμλετ στο έργο του Σαίξπηρ. «Και πρέπει να ακολουθήσεις αληθινά με τον ίδιο τρόπο, όπως η νύχτα την ημέρα, δεν μπορείς να είσαι ψεύτικος σε κανέναν».

Όταν αγκαλιάζεις τη ζωή σου, όταν είσαι στο σπίτι μέσα σου, θα είσαι τόσο αυθεντικός με τους άλλους όσο και με τον εαυτό σου. Δεν θα νιώσετε την ανάγκη να ζητήσετε συγγνώμη επειδή δεν είστε το άτομο που κάποιος άλλος θα ήθελε να είστε. Δεν θα προσποιηθείτε ότι είστε κανένας ή τίποτα, αλλά θα απολαύσετε να είστε αυτό που είστε. Θα ξέρετε ότι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεστε – και είναι αρκετό για μια ζωή, τη δική σας.

Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να αποδέχεσαι πού βρίσκεσαι στο ταξίδι της ζωής σου, όχι να μετράς την πρόοδό σου με τα πρότυπα οποιουδήποτε άλλου αλλά με αυτά που ορίζεις για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς να κρίνεις αληθινά πόσο μακριά έχεις φτάσει γιατί μόνο εσύ ξέρεις πού ξεκίνησες το ταξίδι σου, τα εμπόδια που σταθήκαν στο δρόμο σου και τα βάσανα που έχεις υπομείνει, από τότε μέχρι τώρα.

Αγκαλιάστε τη ζωή σας και θα βρείτε το πιο ασφαλές, πιο αποδεκτό σπίτι—στην καρδιά σας. Αυτό θα κάνει τη διαφορά.

30 Μαρτίου 2019

Το ωραιότερο δώρο


Η πιο σπουδαία στιγμή στη ζωή μας έρχεται όταν παραλαμβανουμε το δώρο της δημιουργίας μας.

Το όμορφο αποτέλεσμα των ενεργειών μας που αποτελείται από όλη μας τη δύναμη να δώσουμε μορφή σε αυτό που μόνο στη σκέψη υπήρχε και στην καρδιά.

Ένα συνονθύλευμα σκέψεων που αλληλεπιδρουσαν δημιουργικά για καιρό, ώστε να δώσουν μια εικόνα διεξόδου στον οραματισμο του μυαλού και της ψυχής.

Οι δημιουργίες μας έχουν αξία γιατί εμπεριέχουν χρόνια προστιθέμενης γνώσης, εμπειρίας και προσπαθειών που βρήκαν επιτυχώς το δρόμο της έκφρασης και προσφοράς.

Καθε δημιουργία που ξεκινά έχει μια διαδρομή να διανύσει και σαν έμβρυο χρειάζεται την επιμέλεια των γονιών και την συνειδητή παρουσία μας γιατί ξεκινά από τον άνθρωπο και προορίζεται γι αυτόν.


13 Φεβρουαρίου 2018

Χαμόγελο: Kι όμως, το ψεύτικο από το αληθινό διαφέρει…


Ένα αληθινό χαμόγελο μπορεί να σας βοηθήσει να δημιουργήσετε μία νέα φιλική ή συναισθηματική σχέση, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές δηλώνουν πως αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι μοιάζουν να ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα σε θετικά συναισθήματα όταν διαμορφώνουν νέους προσωπικούς δεσμούς παρά σε αρνητισμό, όπως τη θλίψη, το θυμό ή την περιφρόνηση.
Παρ’ όλα αυτά, ένα ψεύτικο χαμόγελο δε θα βοηθήσει, μια που οι άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να το ξεχωρίσουν από ένα ειλικρινές.
Σ’ ένα πείραμα, οι ερευνητές διεπίστωσαν σε ζευγάρια πως ο ένας μπορούσε να εντοπίσει επακριβώς τα θετικά συναισθήματα του συντρόφου του. Σε ένα δεύτερο πείραμα παρατήρησαν πως οι συμμετέχοντες έμοιαζαν να έρχονται πιο κοντά σε ξένους που έβγαζαν θετικά συναισθήματα και σχεδόν ενστικτωδώς έλκονταν από αυτά.
Οι ερευνητές επίσης ανακάλυψαν πως τα άτομα που εξωτερίκευαν θετικά συναισθήματα με το λεγόμενο «χαμόγελο» Duchenne. Πρόκειται για το τέντωμα των μυών στις άκρες του στόματος που δημιουργείται όταν χαμογελάμε έντονα, όταν δηλαδή χαμογελάμε όταν είμαστε ειλικρινείς και χαρούμενοι. Κάποιοι εκλαμβάνουν αυτόν τον τύπο χαμόγελου ως αληθινό και βοηθά με την κοινωνική επαφή. Οι άνθρωποι μοιάζουν να έχουν καλή «γνώση» αυτού του χαμόγελου και μπορούν έτσι να «διαβάσουν» ένα ψεύτικο χαμόγελο, σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνών, Belinda Campos του Πανεπιστημίου της California.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Motivation and Emotion.
«Τα ευρήματά μας παρέχουν νέα στοιχεία της σημασίας των θετικών συναισθημάτων στις κοινωνικές επαφές κι επισημαίνουν το ρόλο του που αυτά παίζουν στην ανάπτυξη νέων κοινωνικών συνδέσεων. Οι άνθρωποι είναι προσαρμοσμένοι στα θετικά συναισθήματα των άλλων και μπορούν να αντιδράσουν περισσότερο σε αυτά παρά στα αρνητικά συναισθήματα», δήλωσε η Campos σε μέσο ενημέρωσης.

14 Νοεμβρίου 2017

Η κρυμμένη ευτυχία


Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας ράφτης φτωχός και λίγο περίεργος που προκαλούσε έκπληξη στους ανθρώπους με τη συμπεριφορά του. Αλλά αυτό που τους παραξένευε πιο πολύ ήταν ο τρόπος που δούλευε. Ανάμεσα σε δύο βελονιές άφηνε το μαγαζάκι του, πήγαινε στο τζαμί και ανέβαινε στο μιναρέ να κοιτάξει προσεκτικά στον ουρανό σαν κάτι να ’ψαχνε. Ύστερα κατέβαινε, γύριζε πίσω στο μαγαζάκι του να περάσει άλλη μια βελονιά και ξαναπήγαινε στο μιναρέ. Αυτό γινόταν όλη μέρα.
Γιατί άραγε; Ποια είναι η ιστορία του;
Λένε λοιπόν πως πολύ παλιά ο φτωχός ραφτάκος ζούσε μόνος του χωρίς γυναίκα και χωρίς παιδιά. Περνούσε τις μέρες του καθιστός να ράβει κελεμπίες και καφτάνια. Όταν κουραζόταν έπεφτε να κοιμηθεί για να ξυπνήσει με την αυγή, να καλέσει τους ανθρώπους για προσευχή, και ζητούσε απ’ τον Αλλάχ να του δώσει μια σύζυγο κι ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Μια μέρα λοιπόν κι ενώ ο ράφτης δεν είχε ακόμη τελειώσει το κάλεσμα στην προσευχή, ένας μεγάλος αετός χαμήλωσε δίπλα του. Τον σήκωσε με τα γαμψά του νύχια ψηλά και πέταξαν μαζί.
Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Κάποια στιγμή ο αετός χαμήλωσε κι ακούμπησε το φτωχό ραφτάκο στην άκρη μιας μακρινής πόλης.
Κανένας θόρυβος δεν ακουγόταν. Κανένας φτωχός και κανένας ζητιάνος δεν γύριζαν στους δρόμους της. Τα πρόσωπα των ανθρώπων ήταν φωτεινά και τα ρούχα τους καθαρά με ζωηρά χρώματα. Ακόμα και στην καρδιά του «σουκ», της αγοράς, δεν άκουγες φασαρία ούτε έβλεπες τσακωμό. Οι άνθρωποι αγόραζαν και πουλούσαν ειρηνικά επαναλαμβάνοντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν μία ή περισσότερες φορές, έπαιρναν αυτό που ήθελαν κι έφευγαν ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί.
Η έκπληξη του έγινε μεγαλύτερη στην παράξενη πόλη όταν στάθηκε μπροστά στο μαγαζάκι ενός ράφτη και είδε τον ιδιοκτήτη του ικανοποιημένο, ευτυχισμένο και καθόλου κουρασμένο να φτιάχνει τις κελεμπίες και τα καφτάνια του. Χαιρετάει και λέει στο αφεντικό του μαγαζιού: «Κι εγώ ράφτης είμαι όπως κι εσύ. Ήρθα στην πόλη σας από χώρα μακρινή. Μήπως έχεις δουλειά για μένα; Γιατί θέλω πολύ να ζήσω σ’ αυτή την ευτυχισμένη πόλη».
Και το αφεντικό τού απαντάει: «Κάθισε και βοήθα με. Η πληρωμή σου θα είναι πενήντα ασαλάτου-αλαζάιν κάθε βδομάδα».
Έτσι έμαθε ο ράφτης μας από τον ιδιοκτήτη του ραφτάδικου πως οι άνθρωποι της πόλης Ασαλάτου Αλαζάιν δεν γνωρίζουν τα χρήματα. Πουλάνε, αγοράζουν και δουλεύουν μόνο με τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθισε λοιπόν και δούλεψε στο ραφτάδικο και έμεινε έκπληκτος όταν το αφεντικό του άρχισε να του διηγείται τις συνήθειες της περίεργης αυτής πόλης. Όλα τα πράγματα εδώ γίνονται με το ασαλάτου-αλαζάιν, μέχρι και οι γάμοι. Κάθε Πέμπτη βγαίνουν τα κορίτσια της πόλης βόλτα στην παραλία. Κουβαλάνε όλες τους μια στάμνα με νερό και αν κάποιος θέλει να πάρει μια απ’ αυτές για γυναίκα του, δεν έχει παρά να της ζητήσει να πιει νερό από τη στάμνα της, προφέροντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Αν εκείνη συμφωνήσει, τότε γίνεται γυναίκα του.
Περίμενε ο ράφτης ως την Πέμπτη και κατά το απόγευμα πάει στην παραλία. Μια από τις όμορφες κοπέλες συμφωνεί να τον ξεδιψάσει απ’ τη στάμνα της, γίνεται γυναίκα του και αρχίζει τη ζωή της μαζί του στο όμορφο σπίτι που αγόρασαν οι δυο τους πληρώνοντας μερικά ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθε μέρα που περνούσε, όταν τελείωνε την δουλειά του αγόραζε με τα ασαλάτου αλαζάιν ό,τι επιθυμούσε από την αγορά και βιαζόταν να γυρίσει στη γυναίκα του και στο ευτυχισμένο του σπίτι.
Μια μέρα όμως πηγαίνοντας ο ράφτης στην αγορά βλέπει ένα τεράστιο ψάρι. Δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του ψάρι όμοιο μ’ αυτό. Θέλοντας πολύ να το αποκτήσει λέει στον εαυτό του: «Μ’ αυτό το ψάρι θα φάμε μέχρι να σκάσουμε! Πόσο νόστιμο φαίνεται να είναι το κάτασπρο κρέας του! Η γυναίκα μου θα μου το μαγειρέψει με χίλιους τρόπους!»
Μπαίνει ο ράφτης στο σπίτι του κουβαλώντας το τεράστιο ψάρι του. Τρομάζει η γυναίκα του που τον βλέπει και του λέει: «Τι είναι αυτό που κουβαλάς στα χέρια σου; Σε τύφλωσε η απληστία! Το ψάρι αυτό είναι για να χορτάσουν δέκα άνθρωποι ενώ εμείς είμαστε μόνο δύο! Πήρες απ’ την αγορά πολύ περισσότερα απ’ όσα χρειαζόσουν. Από δω κι εμπρός δεν έχεις πια δικαίωμα να ζεις στην πόλη του Ασαλάτου αλαζάιν».
Ήρθε ο αετός, πήρε το ράφτη στα φτερά του και πέταξαν μακριά. Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Ύστερα τον εναπόθεσε μπροστά στο παλιό του μαγαζάκι κι ο φτωχός ράφτης πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αναπολώντας τις όμορφες μέρες που έζησε στην πόλη του Ασαλάτου Αλαζάιν. Γύρισε πίσω στα καφτάνια και στις κελεμπίες του, μόνο που ανάμεσα σε δύο βελονιές, ανέβαινε στο μιναρέ και κοίταζε προσεχτικά τον ουρανό με την ελπίδα μήπως ξαναγυρίσει ο αετός και ξαναπετάξουν μαζί για άλλη μια φορά στη χώρα του Ασαλάτου-αλαζάιν…
Αλλά ο αετός δε γύρισε ποτέ!

Πηγή

8 Σεπτεμβρίου 2017

Το νομισμα της ευγνωμοσύνης



Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας ράφτης φτωχός και λίγο περίεργος που προκαλούσε έκπληξη στους ανθρώπους με τη συμπεριφορά του. Αλλά αυτό που τους παραξένευε πιο πολύ ήταν ο τρόπος που δούλευε. Ανάμεσα σε δύο βελονιές άφηνε το μαγαζάκι του, πήγαινε στο τζαμί και ανέβαινε στο μιναρέ να κοιτάξει προσεκτικά στον ουρανό σαν κάτι να ’ψαχνε. Ύστερα κατέβαινε, γύριζε πίσω στο μαγαζάκι του να περάσει άλλη μια βελονιά και ξαναπήγαινε στο μιναρέ. Αυτό γινόταν όλη μέρα.
Γιατί άραγε; Ποια είναι η ιστορία του;
Λένε λοιπόν πως πολύ παλιά ο φτωχός ραφτάκος ζούσε μόνος του χωρίς γυναίκα και χωρίς παιδιά. Περνούσε τις μέρες του καθιστός να ράβει κελεμπίες και καφτάνια. Όταν κουραζόταν έπεφτε να κοιμηθεί για να ξυπνήσει με την αυγή, να καλέσει τους ανθρώπους για προσευχή, και ζητούσε απ’ τον Αλλάχ να του δώσει μια σύζυγο κι ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Μια μέρα λοιπόν κι ενώ ο ράφτης δεν είχε ακόμη τελειώσει το κάλεσμα στην προσευχή, ένας μεγάλος αετός χαμήλωσε δίπλα του. Τον σήκωσε με τα γαμψά του νύχια ψηλά και πέταξαν μαζί.
Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Κάποια στιγμή ο αετός χαμήλωσε κι ακούμπησε το φτωχό ραφτάκο στην άκρη μιας μακρινής πόλης.
Κανένας θόρυβος δεν ακουγόταν. Κανένας φτωχός και κανένας ζητιάνος δεν γύριζαν στους δρόμους της. Τα πρόσωπα των ανθρώπων ήταν φωτεινά και τα ρούχα τους καθαρά με ζωηρά χρώματα. Ακόμα και στην καρδιά του «σουκ», της αγοράς, δεν άκουγες φασαρία ούτε έβλεπες τσακωμό. Οι άνθρωποι αγόραζαν και πουλούσαν ειρηνικά επαναλαμβάνοντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν μία ή περισσότερες φορές, έπαιρναν αυτό που ήθελαν κι έφευγαν ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί.
Η έκπληξη του έγινε μεγαλύτερη στην παράξενη πόλη όταν στάθηκε μπροστά στο μαγαζάκι ενός ράφτη και είδε τον ιδιοκτήτη του ικανοποιημένο, ευτυχισμένο και καθόλου κουρασμένο να φτιάχνει τις κελεμπίες και τα καφτάνια του. Χαιρετάει και λέει στο αφεντικό του μαγαζιού: «Κι εγώ ράφτης είμαι όπως κι εσύ. Ήρθα στην πόλη σας από χώρα μακρινή. Μήπως έχεις δουλειά για μένα; Γιατί θέλω πολύ να ζήσω σ’ αυτή την ευτυχισμένη πόλη».
Και το αφεντικό τού απαντάει: «Κάθισε και βοήθα με. Η πληρωμή σου θα είναι πενήντα ασαλάτου-αλαζάιν κάθε βδομάδα».
Έτσι έμαθε ο ράφτης μας από τον ιδιοκτήτη του ραφτάδικου πως οι άνθρωποι της πόλης Ασαλάτου Αλαζάιν δεν γνωρίζουν τα χρήματα. Πουλάνε, αγοράζουν και δουλεύουν μόνο με τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθισε λοιπόν και δούλεψε στο ραφτάδικο και έμεινε έκπληκτος όταν το αφεντικό του άρχισε να του διηγείται τις συνήθειες της περίεργης αυτής πόλης. Όλα τα πράγματα εδώ γίνονται με το ασαλάτου-αλαζάιν, μέχρι και οι γάμοι. Κάθε Πέμπτη βγαίνουν τα κορίτσια της πόλης βόλτα στην παραλία. Κουβαλάνε όλες τους μια στάμνα με νερό και αν κάποιος θέλει να πάρει μια απ’ αυτές για γυναίκα του, δεν έχει παρά να της ζητήσει να πιει νερό από τη στάμνα της, προφέροντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Αν εκείνη συμφωνήσει, τότε γίνεται γυναίκα του.
Περίμενε ο ράφτης ως την Πέμπτη και κατά το απόγευμα πάει στην παραλία. Μια από τις όμορφες κοπέλες συμφωνεί να τον ξεδιψάσει απ’ τη στάμνα της, γίνεται γυναίκα του και αρχίζει τη ζωή της μαζί του στο όμορφο σπίτι που αγόρασαν οι δυο τους πληρώνοντας μερικά ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθε μέρα που περνούσε, όταν τελείωνε την δουλειά του αγόραζε με τα ασαλάτου αλαζάιν ό,τι επιθυμούσε από την αγορά και βιαζόταν να γυρίσει στη γυναίκα του και στο ευτυχισμένο του σπίτι.
Μια μέρα όμως πηγαίνοντας ο ράφτης στην αγορά βλέπει ένα τεράστιο ψάρι. Δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του ψάρι όμοιο μ’ αυτό. Θέλοντας πολύ να το αποκτήσει λέει στον εαυτό του: «Μ’ αυτό το ψάρι θα φάμε μέχρι να σκάσουμε! Πόσο νόστιμο φαίνεται να είναι το κάτασπρο κρέας του! Η γυναίκα μου θα μου το μαγειρέψει με χίλιους τρόπους!»
Μπαίνει ο ράφτης στο σπίτι του κουβαλώντας το τεράστιο ψάρι του. Τρομάζει η γυναίκα του που τον βλέπει και του λέει: «Τι είναι αυτό που κουβαλάς στα χέρια σου; Σε τύφλωσε η απληστία! Το ψάρι αυτό είναι για να χορτάσουν δέκα άνθρωποι ενώ εμείς είμαστε μόνο δύο! Πήρες απ’ την αγορά πολύ περισσότερα απ’ όσα χρειαζόσουν. Από δω κι εμπρός δεν έχεις πια δικαίωμα να ζεις στην πόλη του Ασαλάτου αλαζάιν».
Ήρθε ο αετός, πήρε το ράφτη στα φτερά του και πέταξαν μακριά. Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Ύστερα τον εναπόθεσε μπροστά στο παλιό του μαγαζάκι κι ο φτωχός ράφτης πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αναπολώντας τις όμορφες μέρες που έζησε στην πόλη του Ασαλάτου Αλαζάιν. Γύρισε πίσω στα καφτάνια και στις κελεμπίες του, μόνο που ανάμεσα σε δύο βελονιές, ανέβαινε στο μιναρέ και κοίταζε προσεχτικά τον ουρανό με την ελπίδα μήπως ξαναγυρίσει ο αετός και ξαναπετάξουν μαζί για άλλη μια φορά στη χώρα του Ασαλάτου-αλαζάιν…
Αλλά ο αετός δε γύρισε ποτέ!


5 Ιανουαρίου 2017

Το θαύμα της επαφής

Κατά τον 13ο αιώνα όταν ο Φρειδερίκος ο 2ος , ο Γερμανός βασιλιάς και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, διεξήγαγε ένα σκληρό πείραμα έχοντας πρόθεση να ανακαλύψει τι είδους γλώσσας θα ανέπτυσσαν παιδιά αν δεν είχαν διδαχθεί ποτέ να μιλούν. Νόμιζε ότι θα ήταν τα Γερμανικά.
Πήρε λοιπόν κάποια μωρά από τους γονείς τους μόλις γεννήθηκαν και τα έδωσε να τα φροντ...ίζουν κάποιες νοσοκόμες, στις οποίες όμως είχε απαγορευτεί να μιλούν. Επίσης είχε επιβληθεί ένας ακόμη κανόνας, απαγορεύονταν να τα αγγίξουν. Τα πάντα γίνονταν με την χρήση εργαλείων ώστε να διασφαλιστεί η παντελής έλλειψη φυσικής επαφής. Η διαβολική αυτή έρευνα ποτέ δεν απέφερε τις πληροφορίες που ο Φρειδερίκος έψαχνε, όμως αποκάλυψε κάτι πολύ πιο σημαντικό σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Τα μωρά δεν μεγάλωσαν μαθαίνοντας να μιλούν κάποια γλώσσα, επειδή όλα πέθαναν! Το έτος 1248, ο Ιταλός ιστορικός Σαλιμβένος, καταγράφοντας το παραπάνω γεγονός κατέληξε με το συμπέρασμα, “Δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς χάδια”.
Τα νεογνά πέθαναν εξ’ αιτίας της επιθυμίας τους για στοργικό άγγιγμα, πράγμα που δηλώνει ότι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς την αίσθηση αγάπης που θα διαβιβάζονταν στο σώμα και το μυαλό μέσω του αγγίγματος. Η σύγχρονη ιατρική, ονομάζει αυτό το φαινόμενο “αποτυχία ανάπτυξης”. Για κάποιο λόγο, αναπτυσσόμαστε κάτω απ’ την επήρεια της αγάπης και αντίστοιχα πεθαίνουμε βαθμιαία χωρίς αυτήν. Το πείραμα του Φρειδερίκου αποκάλυψε πριν από πολύ καιρό κάτι που οι επιστήμονες στην εποχή μας ξανά “ανακάλυψαν” και τους προκάλεσε μεγάλη έκπληξη: πως η ανθρώπινη ύπαρξη είναι κυριολεκτικά σχεδιασμένη για την αγάπη.
Επίσης, αυτή η έρευνα συνεχίστηκε (με πιο δημιουργικό τρόπο) σε ένα ελληνικό νοσοκομείο αυτήν την δεκαετία απο μια ομάδα φοιτητών της ιατρικής. Σε μια αίθουσα με νεογνά, 6μηνήτικα, 7μηνήτικα, κλπ που είχαν γεννηθεί πρόωρα, έβαζαν τις μαμάδες τους να τα ακουμπάνε για 1 ώρα κάθε μέρα (συνεχόμενα). Παρατήρησαν οτι μετά απο 1,2,3 μήνες αντίστοιχα, τα παιδιά που ήταν απο πάνω τους η μαμά τους είχαν αναπτυχθεί και εξελιχθεί πολύ πιο γρήγορα απο μια ομάδα άλλων παιδιών που ήταν απλά στην εντατική. Η έρευνα παρουσιάστηκε σε ένα παγκόσμιο συνέδριο, και βγήκε απόφαση απο παγκόσμιους ιατρικούς συλλόγους και συνιστάται πλέον στα μαϊευτύρια να κάθονται οι πρώρες λεχόνες με τα νεογνά για κάποιες ώρες της ημέρας και να τα ακουμπάνε.


2 Ιανουαρίου 2017

The greatest pleasure in life

Διάβασα κάπου πως τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση την παίρνεις όταν κάνεις πράγματα που οι άλλοι λένε πως δε γίνονται.
Εγώ πάντως τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη ζωή την πήρα κάνοντας πράγματα που έλεγα στον εαυτό μου πως δεν γίνονται!

17 Ιουλίου 2016

THE HAPPY GARDENER

Charlie was an unhappy gardener. His whole life had been dedicated to growing the perfect garden, but each year he found he got the same, dismal results: the flowers died, the grass lost its color, the weeds took over and the local wildlife stayed away. Depressed by another poor year of lack of results, Charlie decided to take a walk by his favorite river. Normally, this was a quiet place he could go and dwell on his failures, but on this occasion his thoughts were disturbed by a wise man sitting by the river edge. Unaccustomed to seeing anyone on this quiet path, Charlie decided to say hello. The wise man slowly turned his head and what he said surprised Charlie: ‘It seems that you are unhappy my friend. Your eyes look sad, your posture is stooping, I see sadness in your face and your energy feels low.’ At first Charlie was surprised; a simple ‘Hello’ was all he was expecting. He was also stunned by the accuracy of the wise man’s observations and found himself agreeing with everything he had heard.
‘How could you know that?’ he replied, ‘You don’t even know me.’ ‘You don’t have to know someone to pick up on their emotions,’ the wise man replied. ‘Would you like to sit and talk? I would love to listen to what is on your mind.’
Charlie did not normally find it easy to talk to others, particularly complete strangers. But this time something was different. The sense of calmness, trust and positive energy he felt being around this man moved him towards his quick response ‘Sure, why not.’ ‘What’s on your mind?’ asked the wise man. Charlie hesitated and thought carefully about his response. He decided to be honest: ‘I am pretty unhappy actually. All my life I’ve wanted to be a successful gardener and all my life I have failed.’
‘Would you like to change that?’ inquired the wise man.
‘Absolutely. I can’t think of anything that would make me happier,’ responded Charlie.
Sensing the commitment in Charlie’s voice and body, the wise man then told Charlie that he could help him. ‘All the solutions to your problem are already inside you. If you are willing to change, then I will help you think, feel and behave like a successful gardener.’
‘Fabulous. How long will it take? Can I get what I need today?’
‘Patience, belief and commitment are what you need to succeed my friend, and the rest will follow with time. Today I can help you to raise awareness of the things you must change, but true, lasting change will take longer. If you only show commitment today, then you will resort to your old habits and nothing will change. If you will work with me for the next few months, then I promise you will have the garden of your dreams by next summer. I can also promise you the changes you make during those months will last for the rest of your life. How does that sound?’
‘That sounds great. What are a few months if you get to change for the rest of your life?’
The wise man added, ‘Before we start I must tell you one more thing. What you will learn during this journey is very powerful. You’ll learn how to use your own strengths to make the most of the tools at your disposal in your garden. You’ll learn to work with the garden and the changing seasons to make it beautiful. You’ll learn how you have to be to adapt when something doesn’t grow or look how you want it to look. You’ll learn how to bounce back from your disappointments and find different ways to get what you want.’
‘You can help me do all that?’
‘Yes, I can. Now, tell me what you believe about your skills as a gardener.
What thoughts enter your mind when you think of you gardening? ‘If I’m absolutely honest, I’ve kind of given up hope. I don’t believe I’ve got what it takes and seriously doubt if I can ever create the garden I have dreamed of for so long.’
‘And how do these thoughts affect the way you garden?’
Charlie paused. He had never considered there may be a connection between his thoughts and his actions before. After some thought he replied, ‘Now I think about it, I guess I haven’t been making much of an effort lately. I have been spending less and less time in the garden and haven’t bothered replacing my broken garden tools. I guess I didn’t see the point.’
Throughout the next few months, the wise man met with Charlie once each month at the same spot by the river. At each meeting, the wise man listened and asked Charlie some thought-provoking, sometimes challenging questions. After each meeting, Charlie went away with various things to do, sometimes just to challenge the way he thought, but more often than not to actually do things differently.
Charlie began to notice that he was more willing to try different things onhis own, feeling more confident that he had good ideas, knew more than he realized about gardening, and that it felt really good. He started to believe he was a good gardener after all.
After several months Charlie had done what he never thought he could. The weeds had all gone, replaced by a beautiful array of flowers and plants. The grass was greener than ever before and the local wildlife filled the garden with energy and life. Enjoying spending his time in these beautiful surroundings he had created, Charlie started thinking about how the wise man had helped him since they first met.
The interesting thing was that the more he reflected on it, the more he realized that the man had given him little or no advice along the way. In fact, the only advice he could remember was that sitting down and reflecting on what he had done each day was a great habit to develop.
And Charlie vowed to himself there and then that he would always do this, not only when things were fine and vibrant in his garden, but also when it needed more attention because the weeds had begun to surface again.

Source : designofliving

12 Ιουνίου 2016

Ωραίοι άνθρωποι!


«Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι” αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.
Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν.
Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο.
Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους.
Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν την φωτιά.
Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε.
Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στον δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερού τους.
Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει.
Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού.
Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.
Δεν λένε »εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει» ούτε “πουλήθηκα για πέντε δεκάρες”, γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα.
Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.
Οταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.
Αν έχουν ταλέντο το σέβονται. Θυσιάζουν γι” αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους.
Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά. Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στον τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές.
Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν.
Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται «γερό μυαλό σε γερό κορμί»».
Απόσπασμα από γράμμα του Αντόν Τσέχωφ προς τον αδερφό του Νικολάι

28 Μαρτίου 2016

Mother's heart!

 

Mothers are the leaders of each nation. When we inspire a mother, we inspire a generation! 

We are blessed to be surrounded by all the beautiful and powerful feelings that mothers instill to our existence. We are all products of mother’s love and dedication, and they have helped us become whatever we’ve wanted to be and reach wherever we have wanted to reach until now.
They’ve given us wings to fly, and let us fly far and go beyond the limits of their own world, so that we may conquer our own.
They’ve inspired us to find our way by encouraging and supporting our efforts with unconditional love.
They’ve felt that we deserve the best that life has to offer just because they always see us as special and unique.
They’ve motivated us to disclose our talents and pursue our goals further than we could imagine.
"Our mothers have given us wings to fly, and let us fly far and go beyond the limits of their own world, so that we may conquer our own. "
We feel privileged to have been raised by loving hearts and for being instructed by fruitful love, and this is the love we wish to share with our own children as well.
I feel gratitude for all the mothers of the world who open up their hearts to the future because the love they offer has the power to improve a whole world by raising one generation.

5 Ιανουαρίου 2016

Τα πιο ωραία πράγματα στη Ζωή δεν είναι δωρεάν…

Τα πιο ωραία πράγματα στη Ζωή δεν είναι δωρεάν…
αντιθέτως…. είναι καλοπληρωμένα
και πολύ ακριβοπληρωμένα με παθήματα,
μαθήματα, χρόνο, κόπο, θυσίες, επιλογές!
Γι αυτό και η ζωή μας …. κοστίζει… επειδή αξίζει!
Η ζωή είναι ένα δώρο και μας προσφέρεται απλόχερα να τη ζήσουμε… βουτώντας με ρίσκο στα βαθιά νερά της ή μένοντας με προσοχή στα ρηχά μέχρι τη στιγμή που η παλίρροια θα μας αναγκάσει να μάθουμε… κολύμπι! Κανείς δεν περνά τη θάλασσα της ζωής χωρίς να βραχεί….
Λένε κάποιοι πως μπορείς να ζήσεις εκ του ασφαλούς, να αποφεύγεις τα λάθη και να φροντίζεις για το μέλλον με τρόπο ώστε να ζήσεις τα χρόνια που θα έρθουν με ηρεμία και ξεκούραση. Η ηρεμία όμως και η ξεκούραση είναι προϊόντα πνευματικής επεξεργασίας και όχι υλικής εξασφάλισης… Ζούμε την εποχή που τα σίγουρα γίνονται αβέβαια μόνο και μόνο για να ωριμάσουμε στη ζωή όσοι πιστεύουμε πως όλα είναι καλά … από μόνα τους… Τίποτα δεν γίνεται χωρίς τη δική μας συμβολή…. χωρίς τη δική μας ενασχόληση όμως. Κάποιος παλεύει με την υγεία, κάποιος με τη συντροφικότητα, κάποιος με την οικονομική επιβίωση, κάποιος με τον εαυτό του… “Τα πάντα εν σοφία εποίησε”. Όλοι ζούμε στη θάλασσα των παθών μας… των μαθημάτων μας!
Δεν ξέρω κάποιον που έφυγε από τη ζωή, να λέει πως του έλειψε μία ακόμη μέρα στο γραφείο ή περιουσιακά στοιχεία. Όλοι μιλούν για συναισθήματα αυτή τη δύσκολη στιγμή, για αξίες και για ΖΩΗ! Μία ζωή που το ακριβοπληρωμένο μάθημά της μπορεί να διδαχτεί δωρεάν από τους ανθρώπους που φεύγουν από τη ζωή, τις τελευταίες τους ώρες, τις πιο πλούσιες σε γνώση!
Ποια είναι τα πιο ακριβά μαθήματα της ζωής που δε φτάνουν όλα τα χρήματα του κόσμου για να τ΄αγοράσουν ? Ποια είναι αυτά τα μαθήματα που απαιτούν μόνο χρόνο για να τ’ αποκτήσεις; Και μάλιστα ποιοτικό χρόνο με ενεργή συμμετοχή. Ναι! Ενεργή συμμετοχή σημαίνει κάθε στιγμή , κάθε λεπτό που περνά να είσαι παρών, να βιώνεις το γρήγορο φιλί του παιδιού σου πριν το σχολείο, που περνά τόσο γρήγορα όσο και τα χρόνια που θα το φέρουν στην ενηλικίωση, να βιώνεις την αγκαλιά του συντρόφου σου, που φεύγει και αποζητάς να μείνει κι άλλο…. να βιώνεις την επιτυχία των φίλων σου και να την κρατάς σαν όμορφη ανάμνηση και να εύχεσαι να ζήσει κι άλλες…. να βιώνεις την κάθε αναπνοή και να μη τη θεωρείς δεδομένη γιατί κάποιοι αγωνιούν να την έχουν αβίαστα χωρίς μηχανήματα υποστήριξης, να βιώνεις την εργασία και να γίνεσαι δημιουργικός μέσα από αυτή και να ευγνωμονείς αυτό που σου δίνεται και που τόσο κοπιάζεις για να την έχεις και να διεκδικείς και την επόμενη μέρα με το έργο του σήμερα…. να βιώνεις τον καφέ σου και να μοιράζεσαι τις χαρές αλλά και τις λύπες ακόμη, αλλά μόνο για να δεις πως οι αντοχές σου στον πόνο ξεπερνιώνται κάθε φορά που προσφέρεις ένα τρυφερό χάδι στη καρδιά του πονεμένου…
Τα μαθήματα της ζωής είναι πληρωμένα με κόπο, χρόνο, υπομονή και αντοχή και απαιτούν από εμάς παρουσία, εγρήγορση και προσφορά.

4 Ιανουαρίου 2016

My wish for the new year...

My wish for the new year....“Let's have positive thoughts that bring positive actions that bring positive results”

We have a whole new year in frond of us and we need to consider many great things for our future. Though, we need to see thoroughly the part of our contribution in the world through our services and understand the importance of being part of a human chain.

Being part of the education system I keep on training my staff upon values and the result I see each time in our schools is that we help parents raising children beyond their own expectations as we pay attention to their needs more that any parent could think of.
Our belief system?
We give our presence as present to our own lives as our service is beyond positions, roles and obligations. It’s only about realizing the essential part of our service as human beings. We give because we have a giving heart, we embrace the challenges because we need to excel and we observe carefully our life path because we understand that every occasion is an opportunity to take or give a lesson. The results in our life are always the results of our choices and thoughts.
For the new year of 2016…
  • I wish you to think only what makes you feel better as this is the key for your attitude.
  • I wish you to make good decisions which means that every decision you take avails you, your beloved ones and your environment.
  • I wish you to experience fulfillment through your service and understand your value through all this procedure.
  • I wish you to feel love, joy and health in your life.
The new year is a step you take towards excellence. Whatever you do is not only related to your job but mainly to your life. Your steps identify you!
Happy new year!

3 Ιανουαρίου 2016

Δύναμη δημιουργίας



Η δύναμη για δημιουργία υπάρχει μέσα μας και εκφράζεται με κάθε ευκαιρία. Άλλος με το να σμιλεύει την ευτυχία καθημερινά μέσα από τη δημιουργία μίας πανέμορφης οικογένειας για την οποία αξιοποίησε με πραγματική μαεστρία τις δεξιότητες που είχε από τη στιγμή που ήρθε στη ζωή, κάποιος άλλος ως επιχειρηματίας δημιούργησε επιτυχία μέσα από μία ιδέα και πρόσφερε το δημιουργικό του χάρισμα στο να παράξει ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον για τον ίδιο και το περιβάλλον του, άλλος πρόσφερε το χάρισμά του ως δωρεά στον συνάνθρωπο και η δημιουργία του έγινε πνοή, εμφυσώντας μέσα από την κοινωνική προσφορά αξία ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους, άλλος έκανε το ταλέντο του δημιουργική δύναμη χαράς προσφέροντας μετάλλια δόξας τόσο στη χώρα του, όσο και στον εαυτό του μέσα από τα προσωπικά του επιτεύγματα, άλλος έγινε δωρεά στην επιστήμη σώζοντας με το δημιουργικό του όραμα εκατομμύρια ζωές, άλλος ενέπνευσε με τη δημιουργική έκφραση της ψυχής του μέσα από λόγο και γραφή του γενιές γενεών!
Όλοι έχουμε ένα χάρισμα, ένα ταλέντο, ένα σκοπό, ένα στόχο... όλοι έχουμε μία δημιουργική δύναμη που μας ωθεί να πετύχουμε στην ευτυχία τόσο τη δική μας όσο και των άλλων.
Είσαι σπουδαίος απλά και μόνο κατανοώντας πως είσαι κάτοχοςαυτού του μοναδικού δημιουργικού σπόρου ζωής που ανήκει σε σένα προσωπικά και καλλιεργείται από εσένα και μόνο. Κανείς δεν μπορεί να καλλιεργήσει αυτό που έχεις μέσα σου γιατί κανείς δε το γνωρίζει όσο το γνωρίζεις ΕΣΥ!

30 Δεκεμβρίου 2015

Το κλειδί για να ανοίξεις την πόρτα της νέας χρονιάς!





Με ρωτάς τι θα γίνει αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα το 2016 και δεν έχεις άλλες αντοχές! Και σε ρωτάω... Τι θα γίνει αν τα πράγματα γίνουν καλύτερα το 2016? Τι θα γίνει αν η ζωή αποφασίσει να σου χαρίσει ως δώρο για τη στάση της υπομονής, του κόπου και της αντοχής που έδειξες όλα αυτά τα χρόνια πλήρη αφθονία σε υλικά και πνευματικά αγαθά; Πως θα αισθανθείς αν κερδίσεις χρήματα που σου επιτρέπουν ν' αλλάξεις τη ζωή τόσο τη δική σου όσο και των άλλων, αν αγαπήσεις και αγαπηθείς τόσο ώστε να νοιώθεις καθημερινά τόσο πλήρης ώστε να μοιράζεις την ομορφιά του συναισθήματος σου παντού γυρω σου, αν πετύχεις στην ευτυχία με την ευόδωση των στόχων σου τόσο πολύ, ώστε να θέλεις να κάνεις κι άλλους να πετύχουν και να γίνεσαι role model στη ζωή τους, αν γίνεις τόσο δυνατός ώστε να βοηθάς τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων να αποκτά τόσο σημαντικό νόημα ώστε να έχουν λόγο καθημερινής ύπαρξης και προσφοράς, αν γίνεις τόσο όμορφος άνθρωπος ώστε να ομορφαίνεις τον κόσμο με την παρουσία σου τόσο ώστε να ανοίγεις τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς σου και να προσφέρεις τη θέα της ωραιότερης ψυχής ως δώρο στο συνάνθρωπο;


Τότε τι θα γίνει;

Αναρωτιέμαι και σε ρωτάω κι εγώ με τη σειρά μου.... Τι θα γίνει; Έχεις την αντοχή να το υποστηρίξεις; Είσαι έτοιμος να γεμίσεις από πληρότητα; Στον συναισθηματικό ωκεανό δεν πηγαίνεις με κουβαδάκι... Είσαι έτοιμος να ζήσεις την υπεροχή του συναισθήματος; Αν ετοιμάζεσαι για την αποτυχία.... την προετοιμάζεις! Όλοι έχουν ένα σταυρό να σηκώσουν και για κάποιους είναι πιο βαρύς! Έχω γνωρίσει ερείπια ζωής που έγιναν ολόλαμπροι πύργοι! Πως; Η απόφαση είναι το κλειδί της ζωής!

Ετοιμάσου λοιπόν για την επιτυχία και αν δεν ξέρεις να την προετοιμάσεις είναι γιατί έχεις ζήσει πολύ καιρό στην εξάσκηση της αποτυχίας.

Η απόφαση σε οδηγεί στη νέα ζωή που θέλεις να ζήσεις το 2016. Δε μπορείς να αποτρέψεις το κακό στον κόσμο, μπορείς όμως να επενδύεις πάντα στο καλό.... γαιτί ξέρεις πως με ό,τι ασχολείσαι αυτό γίνεσαι.... Ασχολήσου λοιπόν με όσα σε οδηγούν στη φωτεινή πλευρά της ζωής!

Με όλη μου την αγάπη εύχομαι ό,τι καλύτερο, ό,τι ωραιότερο, ό,τι πιο ωφέλιμο για τη ζωή μας το 2016 και κάθε χρονιά που έπεται...

5 Δεκεμβρίου 2015

Uniqueness


Don't worry... they can imitate you but they cannot duplicate you! So... you have a goal to reach and it's personal... you have a path to walk and it's all yours! 
Also have in mind that the space for this path is limited... There 's space only for one... This space is also called uniqueness!

23 Οκτωβρίου 2015

Just think how important it is for parents to believe in their children...


 One day Thomas Edison came home and gave a paper to his mother. He told her, “My teacher gave this paper to me and told me to only give it to my mother.”
     His mother’s eyes were tearful as she read the letter out loud to her child: Your son is a genius. This school is too small for him and doesn’t have enough good teachers for training him. Please teach him yourself.
     After many, many years, after Edison’s mother died and he was now one of the greatest inventors of the century, one day he was looking through old family things. Suddenly he saw a folded paper in the corner of a drawer in a desk. He took it and opened it up. On the paper was written: Your son is addled[mentally ill]. We won’t let him come to school any more.
     Edison cried for hours and then he wrote in his diary: “Thomas Alva Edison was an addled child that, by a hero mother, became the genius of the century.” 

22 Οκτωβρίου 2015

Shipwreck of life

Story Of Grace 

The only survivor of a shipwreck was washed up on a small, uninhabited island.
He prayed feverishly for God to rescue him, and everyday he scanned the horizon for help, but none seemed forthcoming.
 Exhausted, he eventually managed to build a little strength from the elements, and to store his few possessions.
One day when he returned after hunting for food, he found his little hut in flames, the smoke rolling up to the sky. The worst had happened. Everything was lost. He was stunned. Filled with grief and anger, he shouted, “ God, how could you do this to me?”
Early the next day, he woke up to the sound of ship that was approaching the island. It had come to rescue him. “How did you know I was here?” asked the weary but grateful man. “We saw your smoke signal”, they replied…
Its easy to get discouraged when things appear to be going badly but we shouldn’t lose heart, because God is at work in our lives, even in the midst of all pain and suffering.
 Remember, the next time your “little hut” is up in flames, it could just be the smoke signal that summons the Grace of God.
For all the negative things we have to say to ourselves, God has a positive answer for it.
 All Below Is Strength, and All Above Is GRACE…
Keep feeling His presence !!!

21 Οκτωβρίου 2015

Ο Τζένγκινς Χαν και το γεράκι


Ενα πρωί ο Μογγόλος πολεμιστής Τζένγκινς Χαν και η ακολουθία του βγήκαν για κυνήγι. Ενώ οι συνοδοί του είχαν μαζί τους τόξα και βέλη, ο Τζένγκινς Χαν είχε στο μπράτσο του το αγαπημένο του γεράκι, που ήταν καλύτερο και πιο εύστοχο από οποιοδήποτε βέλος επειδή μπορούσε να πετάξει στον ουρανό και να δει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί. Ωστόσο, παρά τον ενθουσιασμό της ομάδας, δεν κατάφεραν να βρουν τίποτα. Αποκαρδιωμένος, ο Τζένγκινς Χαν γύρισε στον καταυλισμό, αλλά για να μην μεταφέρει την απογοήτευσή του στους συντρόφους του, απομακρύνθηκε από κοντά τους και αποφάσισε να περπατήσει λίγο μόνος.
Είχαν παραμείνει στο δάσος περισσότερο από ότι είχαν υπολογίσει και ο Χαν ήταν κατάκοπος κα διψασμένος. Εξαιτίας της καλοκαιρινής ζέστης, τα ρυάκια είχαν ξεραθεί και δεν μπορούσε να βρει νερό να πιει μέχρι που - θαύμα! - είδε μπροστά του μια κλωστή νερού να κυλάει από ένα βράχο.
Αφησε αμέσως το γεράκι από χέρι του, πήρε το μικρό ασημένιο κύπελλο που είχε πάντα μαζί του, περίμενε πολλή ώρα μέχρι να γεμίσει και όταν ήταν έτοιμος να το φέρει στα χείλη του, το γεράκι σηκώθηκε στον αέρα, του άρπαξε το κύπελλο από τα χέρια και του το έριξε μακριά.
Ο Τζένγκινς Χαν ήταν έξαλλος, αλλά ήταν το αγαπημένο του ζώο, ίσως να διψούσε κι αυτό. Σήκωσε το κύπελλο, το καθάρισε από τη σκόνη και το ξαναγέμισε. Οταν το κύπελλο ήταν μισογεμάτο, το γεράκι όρμησε ξανά και έχυσε το νερό.
Ο Τζενγκινς Χαν λάτρευε το ζώο του, αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να του επιτρέψει να δείξει ασέβεια προς το πρόσωπό του, καθώς κάποιος μπορεί να παρακολουθούσε από μακριά την σκηνή και να διηγιόταν αργότερα στους πολεμιστές του ότι ο μεγάλος κατακτητής ήταν ανίκανος να επιβληθεί σε ένα απλό πουλί.
Τράβηξε λοιπόν το σπαθί από την ζώνη του, πήρε το κύπελλο και ξανάρχισε να το γεμίζει παρακολουθώντας με το ένα μάτι την πηγή και με το άλλο το γεράκι. Μόλις είδε ότι υπήρχε αρκετό νερό και ήταν έτοιμος να πιεί, το γεράκι πέταξε ξανά προς το μέρος του. Ο Χαν του τρύπησε το στήθος με ένα θανατηφόρο χτύπημα.
Το νερό όμως δεν έπεφτε πια. Αποφασισμένος να πιεί πάση θυσία, ο Χαν ανέβηκε στον βράχο ψάχνοντας την πηγή. Προς μεγάλη του έκπληξη, υπήρχε πράγματι μια κοιλότητα με νερό και μέσα σ΄ αυτή, νεκρό βρισκόταν ένα από τα πιο δηλητηριώδη φίδια της περιοχής. Αν είχε πιεί από το νερό, δεν θα βρισκόταν πια ανάμεσα στους ζωντανούς...
Ο Χαν γύρισε στον καταυλισμό με το νεκρό γεράκι στην αγκαλιά του. Διέταξε να φτιάξουν ένα χρυσό άγαλμα του πουλιού και να χαράξουν στο ένα από τα φτερά του:
"Ακόμα κι όταν ένας φίλος κάνει κάτι που δεν σου αρέσει, παραμένει φίλος σου"
Στο άλλο φτερό έβαλε να γράψουν:
"Οποιαδήποτε πράξη οργής είναι μια πράξη καταδικασμένη στην αποτυχία".

14 Οκτωβρίου 2015

Άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας!


Στη γη μας ζουν πολλοί άνθρωποι... κάποια δις... στη ζωή μας συναντάμε πολλούς ανθρώπους... αλλά σχετικά πολύ λιγότερους από όσους ζουν στον πλανήτη... και πολύ πολύ λιγότερους γνωρίζουμε... και με ακόμη λιγότερους σχετιζόμαστε... και με ακόμη λιγότερους έχουμε την ευκαιρία να νοιώσουμε αρνητικά συναισθήματα. Φαινόμενο σπάνιο που μας βοηθά να δοκιμαστούμε στην υπομονή και την ανοχή. Χαρακτηριστικά πολύ σημαντικά για να φτάσουμε το στόχο μας. Γιατί στη ζωή πετυχαίνει όποιος προπονείται ώστε ν΄αντιμετωπίζει τις δυσκολίες προσπερνώντας επιτυχώς. Δυσκολίες που προέρχονται από τους λίγους αυτούς ανθρώπους... τους ελάχιστους... Άρα η μόνη αρμόζουσα απάντηση σε αυτό το σπάνιο δώρο που μας προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η ευγνωμοσύνη.

11 Οκτωβρίου 2015

The look!


Σίγουρα σου έχει "τύχει" να γνωρίσεις έναν καταπληκτικό άνθρωπο που βρέθηκε στη ζωή σου για μόλις λίγη ώρα. Ήρθε απλά και έφυγε ακόμη πιο απλά... αθόρυβα ... σχεδόν αόρατα... όπως είναι και η παρουσία του στη ζωή.
Είναι κάποιοι άνθρωποι που δε φαίνονται αλλά νοιώθονται... Είναι κάποιοι άνθρωποι που όταν βρεθείς δίπλα τους νοιώθεις ομορφιά και ευαισθησία.... Είναι κάποιοι άνθρωποι που σε κοιτούν και το βλέμμα τους φτάνει μέχρι τα βάθη της ψυχής σου και δύσκολα κρύβεσαι.... και ακόμη πιο δύσκολα το αποφεύγεις.... απλά κατεβάζεις τα μάτια γιατί σου είναι αδύνατο να τους αφήσεις να σε εξερευνήσουν ακόμη πιο βαθιά....νοιώθεις ντροπή ή φόβο... και δε το αντέχεις! Είναι όμως και κάποιοι άνθρωποι που βλέπουν το βάθος και θέλεις να τους ζητήσεις να ψάξουν ακόμη βαθύτερα για να μοιραστείς το αβάσταχτο φορτίο της σκοτεινής σου πλευράς! Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν περπατάνε απλά... πετάνε!

Εργασία και ψυχική ασθένεια

Εξελίσσεται σε Νο 1 ασθένεια παγκοσμίως με γοργούς ρυθμούς. Την νοιώθουμε κάποιες φορές, αν και δεν την ξέρουμε πραγματικά! Ποια; Την κατάθλ...